Reprezentacja Polski koszykarzy jeszcze nigdy nie wygrywała tak często

314

Oferta powitalna w Fortunie: 3x zakład Bez ryzyka na start – bez konieczności obrotu! >>

Dla kibiców koszykarskiej reprezentacji pamiętających jej występy po upadku Muru Berlińskiego – to istna aberracja. Polacy nigdy w tym czasie nie wygrywali równie regularnie.

Pamiętacie te słowa Mateusza Ponitki po poniedziałkowym, efektownym zwycięstwie z Bośnią i Hercegowiną – powtarzane w ciągu kilku minut dwukrotnie – o tym, że Polska to już po prostu „duży zespół„? Były wymowne i – miejmy nadzieję, że niedzielnym finał turnieju w Gliwicach ostatecznie to potwierdzi – mogły być prawdziwe.

Potwierdzone w piątek oficjalnie przez PZKosz. przedłużenie o trzy lata kontraktu z Igorem Miliciciem nie może dziwić. Nawet, jeśli znaczna część polskich koszykarzy za nim nie przepada, Chorwat z polskim paszportem jest po prostu skuteczny. Aż do bólu. Jeszcze przed piątkowym. półfinałowym zwycięstwem 93:83 z Estonią był najskuteczniejszym trenerem naszej kadry w historii.

https://twitter.com/PulsBasketu/status/1692026410049613922?s=20

Z ostatnich 22 meczów o punkty – pierwszy z nich został rozegrany 28 lutego 2022 roku w Lublinie z Estonią, ostatni z tym samym rywalem w piątek w Gliwicach – zespół prowadzony przez Chorwata z polskim paszportem wygrał aż 16. To 72,7 procent skuteczności. Fantastyczny wynik.

Porażki? Dwie kluczowe miały miejsce z Niemcami. Pierwsza zadecydowała ostatecznie o tym, że Polacy stracili szanse awansu do mistrzostw świata 2023. Druga – że z EuroBasketu wrócili bez medalu. Poza tym były jeszcze trzy klęski (rywale nas z kwitkiem średnio różnicą ponad 30 punktów) w trakcie tego turnieju z Finlandią, Serbią i Francją oraz minimalna porażka w Warszawie z naszpikowaną graczami z NBA Chorwacją.

To by było na tyle. 18 miesięcy – 6 porażek. Średnio przytrafia się nam od 1,5 roku raz na kwartał.

Zwycięstwa? Najważniejsze było oczywiście to legendarne „koszykarskie Wembley” ze Słowenią w ćwierćfinale EuroBasketu. Poza tym – po dwa z Estonią oraz dwa z Izraelem. Dwa imponujące podczas EuroBasketu z drużynami naszego (przynajmniej jeszcze do niedawna) pokroju – Czechami i Ukraińcami. Wymęczone w trakcie tego samego turnieju z Holandią. Poza tym – pięć kolejnych w meczach o punkty, choć de facto bez stawki w eliminacjach EuroBasketu 2025: dwa razy ze Szwajcarią i Austrią oraz jedno z pozbawioną już największych gwiazd Chorwacją. Trzy wcześniejsze podczas trwającego turnieju w Gliwicach nas uczestnikami ostatnich mistrzostw Europy. Oraz dwa wspomniane wcześniej z Estonią.

Pamiętacie jeszcze to pierwsze? Minęło od niego niespełna 1,5 roku, a wydaje się, jakby to było wieki temu.

– w pierwszej piątce na boisko wyszedł Marcel Ponitka

– w składzie zespołu był Filip Matczak

– najmniej minut na parkiecie – niespełna osiem – spędził Olek Balcerowski

To była wygrana wyszarpana w samej końcówce. Bardzo, bardzo brzydka. Zaledwie dwupunktowa. Jak się później okazało – o trzy punkty zbyt niska, by przedłużyć szanse awansu do mundialu. Wydawało się, że przejdzie do historii jako zwycięstwo pyrrusowe.

A może jednak zapisze się w niej jako… mecz przełomowy?

Igor Milicić kończył wówczas piąty miesiąc pracy w roli selekcjonera. Później sam sobie zrobił z górki. Wycofał się z kuriozalnego pomysłu o odmładzaniu drużyny i rezygnacji z kilku kluczowych zawodników drużyny prowadzonej wcześniej przez Mike’a Taylora. Na mecze z Izraelem i Niemcami do składu wrócili Mateusz Ponitka i AJ Slaughter. Było już tylko lepiej.

Kto miał w tej imponującej serii „16-6” największy udział? W każdym z tych 22 meczów wystąpili trzej gracze – żelazny element jej pierwszej piątki Michał Sokołowski, Olek Balcerowski, który Dominikowi Olejniczakowi miejsca ustąpił tylko we wspomnianym pierwszym meczu z Estonią oraz zazwyczaj wychodzący do gry z ławki Jarosław Zyskowski jr.

	Liczba rozegranych meczów	Występy w pierwszej piątce
1. Michał Sokołowski	22	22
2. Olek Balcerowski	22	21
3. Jarosław Zyskowski jr	22	5
4. Jakub Garbacz	21	1
5. Michał Michalak	20	6
6. Mateusz Ponitka	18	18
7. Aleksander Dziewa	16	9
8. Dominik Olejniczak	15	1
9. Jakub Schenk	14	–
10. AJ Slaughter	13	13
11. Aaron Cel	11	7
12. Łukasz Kolenda	9	2
13. Andrzej Pluta jr	8	–
14. Jakub Nizioł	6	–
15. Przemysław Żołnierewicz	6	–
16. Michał Kolenda	5	–
17. Geoffrey Groselle	4	–
Igor Milicić jr	4	–
Mikołaj Witliński	4	–
20. Tomasz Gielo	2	2
Łukasz Koszarek	2	2
22. Marcel Ponitka	1	1
23. Szymon Wójcik	1	–

23 graczy wykorzystanych w trakcie 22 meczów? Niemiało. Tym bardziej wypada docenić, że nasza reprezentacja, bez względu na zmiany/braki w składzie – szczególnie zauważalne podczas turnieju w Gliwicach, przed którym z rozmaitych przyczyn gry odmówiło aż pięciu koszykarzy (Aleksander Dziewa, Dominik Olejniczak, Andrzej Mazurczak, Jeremy Sochan i AJ Slaughter) – gdy już wychodzi na parkiet walczyć o punkty, zazwyczaj opuszcza go z dwoma na koncie. A także – że dzięki trenerowi i stawiającym się na niemal każde zawołanie liderom, kadra zachowuje swój styl.

Kto miał największy punktowy wkład w serię 16-6?

	Liczba zdobytych punktów	Średnio na mecz
1. Aleksander Balcerowski	275	12,5
2. Michał Sokołowski	258	11,7
3. Mateusz Ponitka	256	14,2
4. AJ Slaughter	188	14,5
5. Jarosław Zyskowski junior	171	7,8
6. Michał Michalak	138	6,9
7. Jakub Garbacz	102	4,9
8. Aleksander Dziewa	68	4,5
9. Andrzej Pluta junior	57	7,1
10. Aaron Cel	54	4,9
11. Dominik Olejniczak	41	2,7
12. Jakub Schenk	33	2,4
13. Łukasz Kolenda	31	3,1
14. Przemysław Żołnierewicz	27	4,5
15. Igor Milicić junior	20	5,0
16. Jakub Nizioł	16	2,7
17. Mikołaj Witliński	8	2,0
18. Tomasz Gielo	7	3,5
19. Marcel Ponitka	6	6,0
20. Michał Kolenda	6	1,2
21. Szymon Wójcik	2	2,0
22. Łukasz Koszarek	2	1,0
23. Geoffrey Groselle	4	0,5

Złośliwy zauważy, że gdyby Polacy byli tak dobrzy, nie rywalizowaliby obecnie w de facto kwalifikacjach do kwalifikacji olimpijskich, lecz szykowaliby się do rozpoczynających się za tydzień mistrzostw świata. Prawda… Ale jedynie połowiczna. Nie tylko dlatego, że pewnie z kilkunastoma zespołami, które między 25 sierpnia a 10 września zagrają na boiskach w Japonii oraz na Filipinach i Indonezji, Biało-czerwoni nawet w obecnym składzie mogliby wygrać.

Ot, taki też urok koszykówki pod egidą FIBA.

Większość europejskich kibiców dziwi się, że kolejne gwiazdy NBA rezygnują z gry w nadchodzącym mundialu. Ale to zdziwienie działa w obie strony. Ostatnio rozmawiałem dłużej z jednym z amerykańskich dziennikarzy. Nie potrafił pojąć jakim cudem Polski, półfinalisty ostatniego EuroBasketu, zabraknie na mistrzostwach świata. Umówmy się – regulamin zawiłych eliminacji, często toczonych przez najlepsze drużyny bez swoich najlepszych graczy, nie tylko z NBA, jest pozbawiony większego sensu. I co z tego, że nie jest łatwo o mniej ułomny? Weź to wytłumacz opisującemu od ponad ćwierć wieku mecze NBA Amerykaninowi.

– FIBA jest do bani! – powtarzał raz po raz.

Na szczęście od prawie 1,5 roku nie można tego powiedzieć o reprezentacji Polski koszykarzy. Jest świetna i cholernie skuteczna!

Mentalnie przed niedzielnym finałem turnieju w Gliwicach Biało-czerwoni naprawdę wyglądają na „duży zespół„. Miejmy nadzieję, że wygrają wówczas już 9 (słownie: dziewiąty!) mecz o punkty z rzędu, a za rok już w pełnym składzie, z Sochanem i kimś z duetu Brandin Podziemski – Jonah Mathews dokonają czegoś naprawdę wielkiego.

Było ósme miejsce mistrzostw świata, był półfinał EuroBasketu. Gdyby reprezentacja Ponitki, Sokołowskiego i Balcerowskiego (a także trzech juniorów: Zyskowskiego, Pluty i Milicicia) awansowałaby do zaledwie 12-zespołowego turnieju igrzysk olimpijskich można by o niej śmiało zacząć mówić „wielki zespół”.

Przynajmniej w skromnej w sukcesy historii polskiej koszykówki nowożytnej.

Oferta powitalna w Fortunie: 3x zakład Bez ryzyka na start – bez konieczności obrotu! >>