To już mój ostatni raport z tegorocznych rozgrywek juniorskich w Polsce. Coraz trudniej jest utrzymać dyscyplinę w oglądaniu praktycznie wszystkich meczów koszykówki młodzieżowej, więc tym bardziej dziękuję za pozytywny odzew na moje artykuły. On naprawdę napędza i skłania do refleksji, że jednak warto! Raporty z młodzieżowych zmagań koszykarskich 2025 zamykam więc bardziej słowami „do usłyszenia” niż „żegnam”.
Zanim ten ostatni – o najciekawszych koszykarzach w najlepszej czwórki zespołów kategorii U17 – poniżej lista wszystkich tegorocznych, może ktoś akurat ktoś przegapił?
U17: gracze z drużyn, które zajęły miejsca 5.-8. – czytaj TUTAJ.
U17: gracze z drużyn, które odpadły z rywalizacji w półfinale MP – czytaj TUTAJ
U17: gracze z drużyn, które pożegnały się z walką o MP wcześniej – czytaj TUTAJ
U19: gracze z drużyn, które walczyły o medale – czytaj TUTAJ
U19: gracze z drużyn, które zajęły miejsca 5.-8. – czytaj TUTAJ.
U19: gracze z drużyn, które odpadły z rywalizacji w półfinale MP – czytaj TUTAJ
U19: gracze z drużyn, które pożegnały się z walką o MP wcześniej – czytaj TUTAJ
U20: ranking najlepszych graczy obwodowych – czytaj TUTAJ
U20: ranking najlepszych skrzydłowych – czytaj TUTAJ
U20: ranking najlepszych środkowych – czytaj TUTAJ
Akademia Koszykówki Komorów
Bartosz Trzybiński, obwodowy, 194 cm
W tamtym roku był dla mnie odkryciem, w tym jest już zawodnikiem, którego progres mi po prostu bardzo imponuje. W ofensywie jest coraz bardziej aktywny na koźle, atakując rywali w grze 1 na 1 i kreując sobie możliwości do zdobywania punktów rzutami z pełnego wyskoku. Świetny obrońca, którego przechwyty napędzają. Dobrze się czuje w grze bez piłki jak i w kontrze. Naprawdę warto tego chłopaka obserwować!
Tomasz Bodzan, rozgrywający, 189 cm
Rocznik 2008 w Polsce jest pełen bardzo ciekawych obwodowych, którzy łączą w sobie duszę rozgrywającego i strzelca. W poprzednim raporcie wspominałem o Piotrze Łosiaku i Patryku Pobucie, teraz na tapet biorę bardzo podobnego zawodnika do ww. dwójki. Bodzan jest – jak na swój wiek – artystą w grze w ataku, co jest spowodowane bardzo dobrym wyszkoleniem technicznym. Widać, że mocno pracował nad ciałem, dlatego coraz lepiej wykańcza też akcje na kontakcie z rywalem. Nie jest zawodnikiem tylko jednej strony parkietu, gdyż agresywnie broni. Czas na poważne granie w jego przypadku.
Paul Truszczyński, skrzydłowy, 195 cm
Rok minął, a ja nadal mam problem z oceną tego zawodnika. Nie jest też tak, że Truszczyński zawdzięcza swoją dobrą grę tym, że jest fizycznie lepiej zbudowany od większości zawodników i dlatego dominuje. Byłoby to stwierdzenie krzywdzące dla niego, bo oprócz fizyczności Truszczyński naprawdę dobrze wygląda technicznie i widać poprawę w jego grze z piłką i tzw. playmakingu. Rzut jest poprawny, może zbyt często wykorzystywany, ale pozytywna bezczelność w koszykówce też jest ważna. U Paula nie podoba mi się natomiast jego gra w defensywie, gdyż zbyt często stara się bronić rękami, zapominając nieco o nogach. Było to wykorzystywane przez rywali w rozgrywkach.
WKK Wrocław
Rafał Matyga, skrzydłowy, 194 cm
Bardzo podobny zawodnik stylistycznie do wspomnianego Trzybińskiego, choć nie jest aż tak aktywny w ataku póki co. W wielu innych elementach jest jednak na naprawdę fajnym poziomie. Bardzo dobry w kontrataku i w grze bez piłki, świetny w obronie. Matyga złapał pewność rzutową co kreuje go na klasowego w przyszłości zawodnika 3&D, choć liczę na jego większą aktywność w grze na koźle w przyszłości. A także na minuty ju w przyszłym sezonie Bank Pekao 1 ligi!
August Chałupa, skrzydłowy, 193 cm
W zasadzie można opis przy nazwisku Matygi skopiować i wkleić przy nazwisku Chałupa, bo to bardzo podobni gracze. Różnica? Chałupa w przyszłości może być zawodnikiem z pozycji 3/2, a Matyga 3/4 . August jest bardziej aktywny na koźle i często atakuje swoich rywali, łapiąc ich na closeoucie. Podobnie jak w przypadku Matygi myślę, że kolejnym krokiem w karierze jest stałe funkcjonowanie przy 1-ligowym WKK.
Szymon Łata, rozgrywający, 185 cm
Przy Szymonie śmiało można napisać, że jest rozgrywającym, bo fantastycznie potrafi obsługiwać podaniami kolegów. Bardzo duża swoboda w przełamywaniu pierwszej linii obrony i doskonały pierwszy krok (szybki i długi). Mechanika rzutu? Ciekawa, ale na pewno warto jeszcze nad tym elementem popracować. Bardzo mocny kandydat do kadry U-16 już tego lata.
Łukasz Łysek, center, 212 cm
Na dobrą sprawę pod względem potencjału to chyba w przypadku Łyska jest największy z całej listy. 212 cm, ale przy tym bardzo dobra mechanika, która pozwala marzyć o naprawdę ciekawych rzeczach w przyszłości. Dużo pracy czysto koszykarskiej przed nim, ale materiał do oszlifowania jest naprawę zacny. Podobnie jak Łata prawdopodobny reprezentant Polski U-16 latem.
Borys Szopa, obwodowy, 190 cm
Zdecydowanie bardziej lubię obserwować Szopę nie jako lidera, ale 3-4 opcję w ataku, co wcale nie wyklucza rozwoju. Borys jest zawodnikiem, który bardzo dużo potrafi i ten sezon może mu bardzo dużo dać w kontekście czytania obrony przeciwnika, jak i rozwijania się jako drugi na boisku rozgrywający
Piotr Żydzik, skrzydłowy, 195 cm
Bardzo ciekawe ciało do koszykówki i niezła mechanika rzutu. Jeśli wszystko się dobrze potoczy, to Żydzik w przyszłości może być ciekawym stretch-four, ale oprócz kwestii na które wpływ ma mniejszy (wzrost) musi zadbać o swój rozwój w aspektach czysto koszykarskich.
Oknoplast Inter-bud Kraków
Oliwier Botorek, skrzydłowy, 197 cm
Nie będzie to dużą kontrowersją jeśli napiszę, że Botorek jest najbardziej gotowy do gry Bank Pekao 1 lidze ze wszystkich zawodników na liście! Świetna fizyczność, duże boiskowe IQ, cechy lidera, dobre atakowanie closeout, stabilny rzut z dystansu, dobra praca w obronie, a ze względu na gabaryty uniwersalność w kryciu rywali na różnych pozycjach.
Mam nadzieję, że znajdzie zespół, w którym będzie mógł przy drużynie ekstraklasowej lub 1-ligowej być i się rozwijać, a w szczególności popracować na swoim atletyzmem co będzie dla jego rozwoju bardzo ważne.
Franciszek Boruciński-Hrycyk, 207 cm
Jeden z większych talentów z rocznika 2008, który systematycznie się rozwija, choć pewnie wielu oczekiwałoby, że rozwój potoczy się szybciej. Na zawodników wysokich z reguły trzeba czekać nieco dłużej i prawdopodobnie też tak jest z Franciszkiem. Boruciński-Hrycyk potrafi grać przodem do kosza, dysponuje niezłą mechaniką rzutu i potrafi też dobrze rolować po pick&rollu. Kwestie fizyczności i atletyzmu to jest coś do poprawy, ale to materiał nad którym warto popracować. Tego typu zawodników w Polsce jest bardzo mało
Franciszek Jędrzejczyk, rozgrywający, 187 cm
Kolejny artysta koszykówki na poziomie młodzieżowym, którego grę obserwowało się dużą przyjemnością. Niekonwencjonalne podania, świetnie rozgrywanie akcji pick&roll, znaczące boiskowe IQ, a do tego technika i umiejętność wykreowania sobie pozycji na oddawanie coraz to pewniejszych rzutów z dystansu i półdystansu. Duży progres w kontekście poprzedniego sezonu, więc warto czekać na więcej.
Stanisław Musiałek, obwodowy, 190 cm
Zawodnik o bardzo dobrych parametrach fizycznych, pozwalających mu wykorzystywać przewagi w grze 1 na 1 i zdobywać punkty na kontakcie z rywalami. Często w roli rozgrywającego co jest ważne w kontekście jego rozwoju. Musiałek ma spore możliwości, których w moim odczuciu w pełni nie pokazał i wcale się nie zdziwię, że za 2-3 sezony będzie się dużo o nim mówiło. Musi jednak popracować nad swoim rzutem.
Grzegorz Ząbczyk, obwodowy, 193 cm
Podobny styl gry jak u Musiałka, natomiast Ząbczyk w przyszłości najprawdopodobniej będzie się rozwijać w kierunku zawodnika z pozycji 2/3. „Długi” obwodowy potrafiący grać 1 na 1 i wykorzystywać swoje długie ramiona w obronie, pomagając tym wyraźnie swojemu zespołowi. W zespole z tak dużym talentem na obwodzie, Ząbczyk jest w cieniu, ale to może się zmienić w każdej chwili.
Energa Trefl 1LO Sopot
W tym miejscu warto dodatkowo podkreślić fantastyczną pracę jaką wykonał trener Brian McCormick w trakcie swojego pobytu w Sopocie. Zawodnicy z rocznika 2008 jeszcze rok temu nie byli brani pod uwagę w kontekście kadry Polski, oprócz Michała Nagela – a dzisiaj są czołowymi zawodnikami swojego rocznika. To świadczy o jakości pracy, jaką wykonał sztab szkoleniowy w ciągu roku.
Szkoda dla polskiej koszykówki, że praca Briana McCormicka w Sopocie dobiega końca, bo jeśli takie są jej efekty po roku, to chciałbym je zobaczyć w cyklu 3-letnim. W raporcie opisze tylko pięciu zawodników zespołu Trefla, ale ogrom potencjału również jest bardzo wysoki.
Patryk Saciński, 192 cm, rozgrywający
Słowo rozgrywający przy Sacińskim to nowość, bo właśnie to zostało zmienione przez trenera McCormicka i wyszło Patrykowi na plus. Wysoki rozgrywający, bardzo dobrze dystrybuujący piłkę, który pełnił rolę tempomatu drużyny, wiedząc kiedy przyspieszyć, a kiedy zwolnić. Saciński dobrze gra 1 na 1, mądrze odczytując obronę rywali. Parametry fizyczne pozwalają mu być niezłym obrońcą. Bardzo wszechstronny gracz, który musi pracować nad rzutem.
Fabian Syrzycki, podkoszowy, 203 cm
Rocznik 2009 i stale powoływany przez trenera Tomasza Niedbalskiego do kadry Polski U-16. Świetnie warunki fizyczne, dobra motoryka, naturalna smykałka do bloków i co najważniejsze – w Treflu grał sporo przodem do kosza i rozwijał się w tym elemencie koszykówki. Ciekawa mechanika rzutu, która pozwala myśleć o naprawdę ciekawej przyszłości. Czekam na postęp atletyczny, jeśli przyjdzie – Syrzycki będzie mógł pokazać pełnię swoich możliwości.
Nikodem Grek, obwodowy, 188 cm
MVP finałów MP U-17 i wulkan energii zespołu z Sopotu. Wyróżnia się atletycznością i pozytywną bezczelnością w grze 1 na 1. W obronie ma podobne pokłady energii jak w ataku, przez to był liderem i inspirował resztę zespołu. Mechanika rzutu nie wygląda najlepiej i to jest element nad którym musi pracować, a także nad techniką kozłowania. Szczególnie lewej ręki.
Antoni Wardziński, skrzydłowy, 200 cm
Zawodnik o dużym potencjale fizyczno-atletycznym, który coraz lepiej wygląda technicznie. Bardzo uniwersalny, może być skarbem dla każdego trenera. Niezły obrońca, w ataku potrafiący wykorzystywać swoje momenty, dobrze czytając obronę rywali. Materiał na duży postęp w następnych miesiącach.
Michał Nagel, skrzydłowy, 201 cm
Dobra technika koszykarska, która pozwala mu zdobywać punkty na wiele sposobów. Bardzo imponuje mi jego świadomość koszykarska już w wieku 18 lat i cechy wolicjonalne. Gracz od czarnej roboty, który musi się rozwijać, żeby taka łatka przy nim nie została.
