Strona główna » Drwiny z Mboungolo-Mounangi w roli nadziei Śląska i polskiego basketu? Co za absurd!
PLK

Drwiny z Mboungolo-Mounangi w roli nadziei Śląska i polskiego basketu? Co za absurd!

18 komentarzy
Czy zawodnik z szerokiej kadry Francji U-18 może być dla polskiego środowiska koszykarskiego, podpisując kontrakt z klubem PLK, obiektem drwin? Takie wrażenie odniosłem, czytając niektóre komentarze po informacji o podpisaniu przez Henriego-Soprano Mboungolo-Mounangi czteroletniej umowy ze Śląskiem Wrocław. Nie potrafię obok tej sytuacji przejść bez komentarza.

Czy naprawdę polska koszykówka młodzieżowa jest krainą mlekiem i miodem płynącą? Czy regularnie wypuszcza kolejne talenty na parkiety Eurocup, Euroligi czy nawet NBA, by mogła sobie na takie zachowanie pozwalać względem Henriego-Soprano Mboungolo-Mounangi – zawodnika, który był w szerokiej, 18-osobowej rotacji reprezentacji Francji U-18?

Czas najwyższy przyjrzeć się bliżej historii tego zawodnika oraz jego transferu do Wrocławia.

Pole France, czyli tam gdzie Wembanyama

„Pole France” – taką nazwę nosi ośrodek utworzony przez francuskie władze koszykówki, w celu zadbania o największe koszykarskie talenty w kraju Tony’ego Parkera. To coś w rodzaju naszego SMS Władysławowo. Zespół pod tą samą nazwą gra na 3. poziomie rozgrywkowym. Jego skład tworzą tylko i wyłącznie bardzo młodzi, utalentowani miejscowi gracze.

Skoro rys wprowadzający mamy już za sobą, zadam pierwsze pytanie: kojarzycie takich zawodników jak Victor Wembanyama, Theo Maledon, Ismael Kamagate, Ousmane Dieng, czy Rayan Rupert? Śmiem przypuszczać, że choć jedno nazwisko z tych kilku świetnie znanych kibicom kilku drużyn NBA dobrze kojarzycie. Wszystkich powyższych koszykarzy łączy fakt pobierania nauki w Pole France.

Przez ostatnie trzy sezony grał w niej również bohater tego artykułu, czyli Henri-Soprano. Dzielił szatnię z takimi zawodnikami jak Ilane Fibleuil (obecnie UCLA), Noa Essengue (obecnie Ratiopharm ULM), czy w końcu Nolan Traore (przez wielu ekspertów typowany do Top 5 draftu NBA w przyszłym roku). Oczywiście, sam fakt pobierania nauki w tej szkole nie jest jednoznaczny z późniejszymi sukcesem w roli zawodowego koszykarza, lecz trzeba przyznać, że trzy lata w niej spędzone swój wydźwięk mają. 

Francuski portal podnosi lament

Informacja o odejściu do Śląska Mboungolo-Mounangi została we Francji zauważona. Zasłużyła na osobny artykuł na jednym z najbardziej znanych portali o koszykówce francuskiej – BeBasket. Czytamy w nim, że mama nowego zawodnika osiemnastokrotnych mistrzów Polski jest Polką, a Henri posiada polski paszport. Najciekawszy jest jednak inny fragment tego tekstu. Francuski portal wypomina w nim brak działań francuskiej federacji, podając przykład Mboungolo-Mounangi.

„W sytuacji, gdy nasz związek debatuje nad wdrożeniem programu zatrzymywania francuskich talentów w kraju, mamy tu kolejny przykład, że ten program jest konieczny.”

Interesujące prawda? 

Użytkownik portalu X o nazwie French Prospect (ponad 11 tys. obserwujących), specjalizujący się w sytuacji młodych francuskich talentów koszykarskich, skomentował przyjście Henriego do Śląska krótko – jednym słowem: „Dlaczego?”.

Francja jako fabryka talentów

Henri-Soprano Mboungolo-Mounanga w okresie letnim przygotowywał się wraz z kadrą Francji U-18 do mistrzostw Europy, na które ostatecznie nie pojechał. Jednak już sam fakt bycia w tak elitarnym gronie świadczy o niemałej skali jego talentu.

Wiele pojawiało się głosów, że Francja na Mistrzostwach Europy U-20 do Gdyni wystawiła drugi garnitur w rocznikach 2004/2005. Ale i tak wygrała turniej! Nieprzypadkowo w poprzednim drafcie NBA Wembanyama został wybrany z nr 1, a w kolejnym, w czerwcu tego roku francuscy koszykarze byli już wybrani z numerem 1 i 2. Prawda o skali talentu, którym dysponuje francuska koszykówka, jest taka, że 18.-20. najlepszy zawodnik w danym roczniku może być często w Top3 talentów w zdecydowanej większości innych drużyn narodowych ze Starego Kontynentu. W tym, niestety, Polski także.

To już moja teza, ale mogę jej bronić.

Specyfika Polskiego Narodu

Niebawem oklaskiwać będziemy Joela Ćwika na Mistrzostwach Europy U-18 dywizji B, gdy będzie zdobywał punkty w barwach biało-czerwonych. W tym off-season pojawiła się informacja o jego przejściu do Arki Gdynia. Zastanawiam się dlaczego wówczas nie widziałem komentarzy pt. „Hehe, szukanie na siłę zawodnika z polskim paszportem”?

Historia Joela i Henriego są bardzo podobne. Zresztą – zdradzę małą tajemnicę: Joel Ćwik pojechał na Mistrzostwa Europy U-16 w 2022 roku z kadrą… Niemiec! Nie zagrał jednak w żadnym spotkaniu. Później uzyskał polski paszport oraz zmienił barwy narodowe.

Dlaczego chłopak, który wychowuje się poza swoją ojczyzną ma być traktowany gorzej od tego, który mieszka w Polsce? Nie chcę tu kompletnie analizować, dlaczego młodzi zawodnicy nagle chcą zmieniać barwy reprezentacyjne. Ich życie, ich decyzje. Chcę wierzyć, że z pobudek patriotycznych. Historia naszego narodu jest taka, a nie inna – bardzo trudna. Wielu naszych rodaków mieszka za granicą. Wielu kultywuje rodzime tradycje i marzy o tym, by ich córki/synowie sportowcy mogli reprezentować w przyszłości barwy ojczyzny. Naprawdę!

Takich przypadków będzie tylko więcej. Przytoczę tu, bez podawania nazwiska, jeszcze jedną historię. Niestety, trochę smutniejszą. Jest koszykarz w Hiszpanii, którego jedno z rodziców jest z Polski. Sportowo zawodnik bardzo ciekawy, któremu też zależy na grze w polskich barwach. Niestety, polski paszport uzyskał dopiero po skończeniu 16. roku życia, więc ze względu na przepisy FIBA jest już traktowany jako naturalizowany w kadrach młodzieżowych. Z tego względu nie było mu dane zadebiutować w naszej reprezentacji, gdyż miejsce naturalizowanego jest już zajęte przez kogoś innego.

Pytanie za 100 punktów: co będzie, jeśli za 2-3 lata ten koszykarz też przyjedzie do Polski? Też ma się czuć się gorzej od swoich rówieśników, którzy wychowywali się koszykarsko w naszym kraju i mają paszport od urodzenia?

Nie znając ludzkiej historii, wszelkich okoliczności, tak łatwo przychodzi nam komentowanie kroków zawodowych innych. Nawet bardzo młodych ludzi…

Jak dla mnie – to nie jest OK, łagodnie mówiąc. Powyższy śródtytuł tego artykułu – “Specyfika Polskiego Narodu” – oddaje mój stosunek do tego typu spraw.

Opinia z Francji o Henrim-Soprano Mboungolo-Mounandze

O opinię na temat nowego koszykarza Śląska poprosiliśmy jednego z francuskich skautów.

“Nie jest to najbardziej utalentowany francuski zawodnik w swoim roczniku, ale gracz bardzo twardy na parkiecie. Koszykarz typu „żołnierz trenera”. Bardzo zespołowy. Nie ma wyróżniającej cechy wiodącej, lecz jest solidny w wielu elementach gry”.

Sukces Śląska i PZKosz też?

Brawa dla Śląska Wrocław za podpisanie kontrakt z tym zawodnikiem!

Podpis na tej umowie jest jednak też narzuceniem dużej odpowiedzialności na całą organizację klubu z województwa dolnośląskiego. Z baczną uwagą będę się przyglądał, jak młodzi zawodnicy – w tym Henri – będą się rozwijać w drużynie z Wrocławia. Prawdopodobnie nie tylko ja.

W tego typu transfer był pewnie też zaangażowany PZKosz (jeśli nie to przepraszam – i tym bardziej szacunek dla władz Śląska za znalezienie Henriego). Warto w tym momencie wspomnieć, że w PZKosz działa specjalna komórka zajmująca się zawodnikami z polskimi korzeniami. Jeśli ten tekst czyta ktoś, kto zna taki przypadek, a nie jest on znany PZKosz to podsyłam link do specjalnego formularza

Konkludując: nie wiem czy Henri-Soprano Mboungolo-Mounanga okaże się w przyszłości zbawieniem reprezentacji Polski seniorów lub przynajmniej jednego z klubów PLK. Wiem jednak, że w tym przypadku mówimy o sporym talencie, którego zupełnie niepotrzebnie – już w pierwszym dniu zaistnienia w świadomości polskiego środowiska koszykarskigo! – zaczęto porównywać do Santiago Konaszuka czy Yehonatana Yama.

To było nie fair!

18 komentarzy

Szymon Pułkownik 25 lipca, 2024 - 11:55 - 11:55

Pwoinien być zakaz zmieniania reprezentacji. Wybierasz jeden z krajów rodziców i tak zostaje.

Odpowiedz
GAIGER 25 lipca, 2024 - 20:10 - 20:10

a niby dlaczego? jakie rozeznanie ma kilkunastoletni chłopiec / dziewczyna w sporcie i życiu ? Często podejmuje decyzję pod wpływem impulsu z rówieśników lub rodziny. a jak z czasem dorośnie, może pewne rzeczy przemyśleć i na nowo zdecydować, do.której reprezentacji mu bliżej! Młody człowiek często nie umie samodzielnie podjąć takiej decyzji!

Odpowiedz
jan 26 lipca, 2024 - 10:41 - 10:41

I slubow miedzypanstwowych i w ogole podrozowania bo mozna w ciaze zajsc z obcokrajowcem, a co

Odpowiedz
rozbawiony 27 lipca, 2024 - 14:54 - 14:54

bo co? bo ty tak chcesz?

Odpowiedz
Kujawskabestia 25 lipca, 2024 - 12:31 - 12:31

no nic czekamy co Makumba pokaże, w pierwszym roku pewnie niewiele…..

Odpowiedz
Basket Fan 25 lipca, 2024 - 12:48 - 12:48

na pewno pokaże więcej niż Anwil 😀
2 razy przegrać w Play-offach z 8mą drużyną… buhahaha 😀

Odpowiedz
Basket FUN 25 lipca, 2024 - 13:19 - 13:19

Makumba, Bogucki…Konaszuk to rzeczywiście może być brakujące ogniwo w Śląsku 🙂

Odpowiedz
Marek 25 lipca, 2024 - 14:33 - 14:33

Pytanie do Redaktora – z czego tu się cieszyć? Czytając artykuł odnoszę wrażenie, że lepiej stawiać na zawodników wyszkolonych za granicą (ktorzy czesto widząc brak perspektyw na grę w reprezentacji danego kraju przypominają sobie wtedy o Polsce) niż podnosić poziom szkolenia w Polsce i stawiać na chłopców w PL.

Odpowiedz
Tomek 25 lipca, 2024 - 19:47 - 19:47

Chłopcy z PL to łamagi, szkoda czasu. Później wyrastają z nich tacy artyści basketu jak Gołebiewski który kozluje na wysokości barków albo Kolenda, który ma jedną rękę na parkiecie etc. etc. a to są czołowi polscy zawodnicy.

Odpowiedz
antyTomek 27 lipca, 2024 - 14:55 - 14:55

szczucie to twój sens życia, palancie

Odpowiedz
Storky 28 lipca, 2024 - 11:12 - 11:12

No ale co w tym złego? Młodzi koszykarze czy inni sportowcy często nie mają wpływu na to, że rodzą się w rodzinach emigrantów (z różnych powodów). Sądzę, że to nawet dobrze, że sobie przypominają o naszej kadrze – przynajmniej mamy większy wybór. W krajach rozwiniętych koszykarsko od dekad lepiej szkoli się młodzież. Jako 40mln kraj mamy problemy ze znalezieniem i wyszkoleniem prawdziwych talentów. Taka Słowenia, Litwa, Łotwa rok po roku od dawna produkuje świetnych zawodników. Te kraje mają ok 3mln ludzi każdy! Myślę, że u nas kuleje zarówno system jak i mentalność Polaków. Raczej szkoda odrzucić młodego gościa, wytrenowanego przez jeden z najlepszych do tego krajów. Sochan też w Polsce się nie wychował koszykarsko – zrobiły to Niemcy. Jego też odrzucisz?

Odpowiedz
Kacper 25 lipca, 2024 - 15:33 - 15:33

Jeszcze bym dodał zdanie o tych rasistowskich incelach piszących o tym graczu per Makumba

Odpowiedz
jan 26 lipca, 2024 - 10:43 - 10:43

Podnosic poziom szkolenia w polsce ? Czytam to od 30 lat i NIC nie drgnelo. Po co czerapc od najlepszych jak mozna byc betonem i zbierac kaske ?

Odpowiedz
szymon 25 lipca, 2024 - 16:16 - 16:16

Nazywanie tego gościa Makumba nie jest ani trafne ani miłe ale pewnie ktoś leczy tym swoje kompleksy. Trzeba przyznać, że imię i nazwisko ma bardzo ciekawe. Jak będą go wołać? Soprano? Ciekawe jak kibice będą go oklaskiwać. Oby mieli okazję. Wszystkiego dobrego.

Odpowiedz
kibic z młyna 27 lipca, 2024 - 14:55 - 14:55

To będzie HENIEK. To już ustalone:)

Odpowiedz
Andrew 25 lipca, 2024 - 16:38 - 16:38

Jeszcze dziwne komentarze mocno się odbiją. Gracz młody i dobrze rokujący, który może szybko się rozwinąć ale to już kwestia podejścia indywidualnego. Dla mnie transfer na plus,jednak nie oczekuję fanfarów w pierwszym sezonie. Powodzenia dla młodziaka

Odpowiedz
Tomek 25 lipca, 2024 - 19:45 - 19:45

Ale wysmarowałeś artykuł o jakimś malolacie no namie. Prawda jest taka, że gdyby ten gówniak miał papiery na poważne granie to nigdy by nie przyjechał do naszej miernej ligi tylko siedzial we Francji i tam się rozwijał, bo w polskiej lidze tego nie zrobi

Odpowiedz
też anty Tomek 27 lipca, 2024 - 14:56 - 14:56

o, tutaj też nasz szczuj szczuje. Co za menda, nie człowiek.

Odpowiedz

Napisz komentarz

Najnowsze wpisy

@2022 – Strona wykonana przez  HashMagnet