Reprezentacja Polski zagra w Walencji o awans na igrzyska – jedź z nami kibicować do Hiszpanii! >>
Pięć atutów Stali przed meczem nr 5 – czytaj TUTAJ >>
Nie sądziliście w styczniu czy lutym, że Śląsk zdoła się jeszcze podnieść i być o krok od strefy medalowej, prawda? Zespół z Wrocławia nie będzie w środę w Ostrowie faworytem decydującego, piątego meczu ćwierćfinału, ale zdecydowanie ma potencjał, aby także trzeci raz w serii pokonać „Stalówkę”. Jakie widzimy jego atuty?
1. Sufit jeszcze nietknięty
Śląsk nie grając nawet przeciętnie, gra równe mecze ze Stalą i przegrywa nieznacznie. Także w wygranych spotkaniach wygląda na drużynę, która z pewnością może grać jeszcze lepiej.
Aż 102 punkty zdobyte w meczu numer 3 pokazują, że nawet w ataku, który jest uznawany za słabszą stronę specyficznie zbudowanego zespołu z Wrocławia, drzemie potencjał. Niektórzy zawodnicy, jak Marek Klassen czy Saulius Kulvietis, mogą zagrać wręcz radykalnie lepiej. Śląsk nie potrzebuje cudu zatem, tylko solidnego występu większej liczby zawodników, a na to stać ich z pewnością.
2. Lis za sterami
Miodrag Rajković, pracujący we Wrocławiu zaledwie od końcówki marca, szybko poprawił grę zespołu, zmieniając marazm na świeżość i dodając dobre pomysły. Pod jego sterami Śląsk nie przegrał jeszcze dwóch meczów z rzędu, dlaczego nie miałby podtrzymać tej prawidłowości także w serii ze Stalą?
To Rajković narzuca ton w tym ćwierćfinale i zaskakuje rywali rozwiązaniami. Śląsk dwukrotnie już obejmował prowadzenie, a Stal dopiero w następnych meczach odpowiadała i goniła. Teraz znów piłeczka jest po stronie Śląska i doświadczonego trenera z Serbii. Zespołowi z Ostrowa na usprawnienia tym razem może już zabraknąć czasu.
3. Zbudowani finiszem
W końcówce sezonu regularnego Ślask naprawdę był już w głębokiej… powiedzmy, że studni. Potrafił się jednak uratować, wygrał cztery z ostatnich pięciu meczów, między innymi właśnie ze Stalą oraz z Treflem na wyjeździe. To pozwoliło uwierzyć drużynie, że jednak należy do ligowej czołówki i jest w stanie – zgodnie z przedsezonowymi oczekiwaniami – wygrywać z każdym. Bo jeśli jesteś w stanie wygrać swój „mecz o wszystko” w Sopocie, to może faktycznie możesz pokonać w tej wyrównanej lidze każdego?
4. Nunez zapalił w idealnym momencie
Cztery mecze ćwierćfinału ze Stalą i cztery dobre występy Angela Nuneza – w tej serii średnio 13.5 punktu na mecz, 7/13 (54%) trafionych trójek. Śląsk dostał dodatkową, ważną opcją w ataku, w dodatku od bardzo doświadczonego zawodnika, który nie ma problemów z grą pod presją. Zagrożenie z jego strony, szczególnie z dystansu, nie tylko utrudnia życie obronie Stali, ale też (wreszcie!) otwiera więcej możliwości gry podkoszowym zespołu z Wrocławia – Dusanowi Mileticiowi i Artiomowi Parachowskiemu.
5. Polska przewaga
Nie jest dla tajemnicą dla żadnego kibica PLK, jak wielkie znaczenie ma jakość polskiej rotacji. Śląsk także ma swoje problemy, Łukasz Kolenda za piłką może jedynie wodzić smutnym wzrokiem z ławki. Ale nadal ma także na boisku dwóch gości, którzy radzą sobie z presją i są boiskowymi twardzielami – Daniela Gołębiowskiego i Mateusza Zębskiego, ma też olbrzymi ofensywny potencjał Jakuba Nizioła. Jest też Aleksander Wiśniewski do wsparcia na obwodzie.
Stal pod tym względem jest niemal w sytuacji krytycznej. Trener Andrzej Urban korzysta zaledwie z dwóch polskich graczy – Tomasza Gielo i Krzysztofa Sulima. Ryzyko wystąpienia problemów w przypadku np. nadmiaru fauli, jest naprawdę poważne.
* Mecz nr 5 Stal vs. Śląsk w środę o godz. 17.45, transmisja w Polsacie Sport 2
Reprezentacja Polski zagra w Walencji o awans na igrzyska – jedź z nami kibicować do Hiszpanii! >>
