Reprezentacja Polski zagra w Walencji o awans na igrzyska – jedź z nami kibicować do Hiszpanii! >>
To ostatni w tym roku tekst o klubowych rozgrywkach młodzieżowych w Polsce. Dziękuję za bardzo pozytywny odbiór tej serii i do usłyszenia w przyszłym roku. Zapraszam do zapoznania się z raportem o drużynach z miejsc 1-4 na Mistrzostwach Polski U-17.
Profbud Legia Warszawa:
Julian Dąbrowski, center/silny skrzydłowy, 205 cm
Efektownie grający wysoki, który już nie jest tylko skoczkiem i “rim protectorem”. Dąbrowski coraz częściej szuka gry przodem do kosza, ale też na low post. Stara się być jak najmniej uzależniony od podań kolegów w ofensywie i to cieszy. Niesamowity talent motoryczno-atletyczny, będący w gronie zawodników z rocznika 07, którzy powoli zaczynają pukać do Pekao 1. ligi.
.
Błażej Czapla, rozgrywający, 185 cm
Imponująco rozwijający się talent. Potrafi zdobywać punkty na wiele sposobów, w tym coraz częściej z rzutów po koźle z półdystansu. Złapał dużą pewność i stabilność w rzutach z daleka. Poprawił obronę indywidualną, na tyle, że niezależnie od przeciwnika, był bardzo agresywny na parkiecie. Fizycznie również wygląda coraz lepiej.
Wojciech Jasiewicz, obwodowy, 195 cm
Bardzo uniwersalny zawodnik, dobrze wyszkolony technicznie, operujący na koźle w sposób zadziwiająco łatwy, jak na swoje warunki fizyczne, z imponującą wizją gry. Niezły strzelec, z dobrą pracą nóg, zarówno w ofensywie, jak i defensywie. Top talent, którego sufit ciężko sprecyzować.
Patryk Redłowski, skrzydłowy, 200 cm
Świetnie warunki fizyczne i pozytywna bezczelność w grze zawodnika z rocznika 2008. Duży luz w grze 1 na 1. Wiele jeszcze do poprawy w kwestiach technicznych, ale “materiał” do obróbki – niezwykle ciekawy.
.
Krzysztof Antosik, obwodowy, 190 cm
Zawodnik two-way, czyli zaangażowany równie mocno w ataku, jak i w obronie. “Długi” obwodowy, często korzystający ze swojego niezłego rzutu, ale też potrafiący skończyć akcje drive’em na kontakcie z rywalami. Nieźle przygotowany fizycznie do koszykówki. Fajnie jakby poszedł w kierunku zawodnika combo, dobrze kozłującego piłkę i szukającego kolegów na parkiecie.
Tristan Witeńko, obwodowy, 190 cm
Zawodnik, który z racji bogatego w talent obwodu w Legii, nie mógł w pełni pokazać swoich umiejętności, ale dawał pozytywne impulsy z ławki. Podobny styl gry jak Antosik, dużo opierający swoją grę na rzucie.
Trefl 1LO Sopot
Franciszek Chac, obwodowy, 190 cm
Rok temu napisałem o Franciszku, że nie będzie to najszybszy i najbardziej skoczny zawodnik na boisku, ale prawdopodobnie najlepszy technicznie i z największym boiskowym IQ. Właśnie w aspekcie atletycznym, Chac poczynił olbrzymi postęp, co spowodowało, że stał się też groźniejszym zawodnikiem w ataku i obronie. Śmiało można stwierdzić, że jest obecnie jednym z najlepszych zawodników z rocznika 2007 w Polsce.
.
Dawid Ksionek, rozgrywający, 185 cm
Trefl to nie tylko Chac, ale też cały zastęp utalentowanych zawodników. Jednym z nich jest Ksionek, który również poczynił duży progres fizyczny i techniczny. Ma łatwość w mijaniu przeciwników, potrafi wykończyć akcję rzutem z pełnego wyskoku, jest pewny z dystansu i szuka podaniem kolegów na parkiecie. Polscy rozgrywający z rocznika 2007 to już nie tylko Jakub Galewski i Błazej Czapla, ale też Dawid Ksionek
Gustav Gruchała, skrzydłowy, 204 cm
Przed sezonem dosyć anonimowy, ale meczami udowodnił olbrzymi potencjał, jaki w nim drzemie. Duży talent ruchowy, z bardzo dobrą mechaniką rzutu. Póki co, swoją grę opierał na rzutach dystansowych, ale tempo rozwoju jest zadziwiające i wcale się nie zdziwię, jak za rok – dwa będę pisać o nim jako zawodniku o zupełnie innej charakterystyce.
Daniel Grzejszczyk, center, 205 cm
“Przyziemny” wysoki, który ma inne atuty niż potężne wsady. Duże boiskowe IQ, o czym świadczy umiejętność szukania kolegów po short rollu, czy z low post. Grzejszczyk stawia dobre zasłony, co otwiera grę innym zawodnikom. Dobrze technicznie wykonuje akcje na low post. W obronie jest niezły na nogach. Musi szukać w swojej grze poprawy rzutu i wzmacniać się fizyczno – atletycznie, pozostawiając przy tym wskazane wyżej atuty.
.
Filip Łącz, obwodowy, 189 cm
Filipa wypatrzyłem, gdy grał w Bryzie Kolbudy i coś czułem, że tam długo nie pozostanie. Uniwersalny zawodnik, który był świetnym uzupełnieniem dla Chaca i Ksionka na obwodzie Trefla. Twardy obrońca, agresywnie grający 1 na 1, ze stabilnym rzutem z wyskoku. Imponował dobrą decyzyjnością na parkiecie, co w tym wieku jest dużym atutem.
Wojciech Gaik, obwodowy, 196 cm
Bardzo uniwersalny zawodnik, który, póki co, spełnia się w roli 3&D. Mechanika rzutu nieco juniorska, ale skuteczność na bardzo dobrym poziomie. Jeśli Gaik poczyni postępy fizyczno-atletyczne, to może być to bardzo ciekawym zawodnikiem w przyszłości.
Mikołaj Gołębiowski, obwodowy, 189 cm
Wysoki,leworęczny zawodnik o fajnej wizji gry i naturalnym luzie w grze 1 na 1. Ciężko w pełni mu było pokazać swoje umiejętności w tak “napakowanym talentem” obwodzie Trefla, ale swoimi minutami z ławki udowadniał niemały potencjał, jaki w nim drzemie.
WKK Wrocław:
Karol Prochorowicz, silny skrzydłowy, 201 cm
Bardzo dobrze technicznie wyszkolony skrzydłowy, potrafiący zdobywać punkty na wiele sposobów, np. grą na low post lub drive’em przodem do kosza. Duże boiskowe IQ, czutka do zbiórek. Swoją grą nieco przypomina Aarona Cela. Na pewno ciągła praca nad motoryką i atletycznością to cel dla Karola, aby technika czysto koszykarska szła w parze szybkością nóg i atletyzmem.
Jakub Galewski, rozgrywający, 180 cm
Prawdopodobnie najszybszy zawodnik na całych MP U-17. Szybkość w koszykówce to nie jest tylko umiejętność biegu, ale też technika kozłowania, która na to pozwala. U Galewskiego technika jest na wysokim poziomie. Potrafi i szuka kolegów na parkiecie, dobrze rozwiązuje akcje dwójkowe. Nie wszedł jeszcze na taki poziom pewności ofensywnej jak Czapla, ale bierze dużą odpowiedzialność za zdobywanie punktów w drużynie.
Drobna rzecz, którą zauważyłem, to brak szukania kończenia akcji innymi sposobami niż prostym lay-upem, czy rzutem po zatrzymaniu, a przy swojej fizyczności Galewski musi szukać też innych sposobów na zdobywanie punktów, jak np. floatery.
Jakub Zabłocki, podkoszowy, 210 cm
Unikalny zawodnik na skalę ogólnopolską, gdyż przy wzroście 210 cm mamy do czynienia z niezłą motoryką i chęcią gry dalej od kosza. Dla takich zawodników jest pole do większej cierpliwości, szczególnie, że po Zabłockim widać małe rzeczy, które uległy poprawie i zwiastują coś ciekawego. Warto trzymać kciuki za rozwój tego chłopaka!
August Chałupa, skrzydłowy, 193 cm
Pitbull defensywny w talii trenera Sebastiana Potocznego, który świetnie potrafi zaprezentować się w obronie indywidualnej. Uniwersalny zawodnik, mogący grać na kilku pozycjach. Leworęczny i agresywnie grający 1 na 1 skrzydłowy. W ataku ze względu na zadania defensywne – niewidoczny, ale to rocznik 2008 i myślę, że za rok nie dość, że pokaże swój potencjał ofensywny, to jeszcze urośnie atletycznie, bo ma do tego predyspozycje.
Stanisław Gabory, obwodowy, 188 cm
Drugi z twardzieli defensywnych. Sporo można przekleić z opisu Chałupy, choć moim zdaniem ofensywny potencjał jest wyższy u Augusta. Gabory musi szukać poprawy gry na koźle i akcentowania swojej pozycji na parkiecie jako combo
Jakub Gęstwa, rozgrywający, 182 cm
Duży potencjał fizyczny, ze względu na długie kończyny i umiejętność zastosowania jednego z lepszych crossoverów, które zobaczyłem na tych MP. Dużo pracy nad fizycznością i techniką, ale wcale nie będę zdziwiony, jak za dwa lata o Gęstwie będzie się mówiło więcej.
Rafał Matyga, skrzydłowy, 193 cm
Olbrzymi potencjał fizyczno – atletyczny. Do tego naturalna agresja i dobra praca nóg w obronie. Chłopak mogący grać na kilku pozycjach. Dla mnie jeden z ciekawszych potencjałów, jeszcze nie wydobytych spośród wszystkich zawodników, realnie intryguje mnie jego przyszłość.
Borys Szopa, obwodowy, 190 cm
Bardzo ofensywny zawodnik, nastawiony na zdobywanie punktów. Agresywny w grze 1 na 1, potrafiący wykończyć akcję na kontakcie z rywalem. Naturalny rzut, z którego również często korzysta. Ciekawe warunki fizyczne i naturalna siła, która po pracy atletycznej – może być czymś ekstra. Do poprawy – zaangażowanie po bronionej stronie parkietu.
GTK Gliwice
Miłosz Majewski, obwodowy, 197 cm
Król rozgrywek młodzieżowych w tym roku, dwa złote medale, dwa razy najlepsza piątka turnieju. Bez statuetki MVP, ale gdyby ją dostał zamiast Filipa Poradzkiego czy Kajetana Misztala, obyłoby się bez większych kontrowersji. Dla mnie zawodnik, który jest gotowy na 1. ligę. Świetne przygotowanie fizyczno-atletyczne, tak samo dobry po obu stronach parkietu, koszykarska szybkość i intensywność w grze już na poziomie seniorskim.
.
Kajetan Misztal, center, 205 cm
MVP turnieju finałowego. Naturalnie silny center, z dobrą pracą nóg. Nieźle wyszkolony technicznie, potrafiący zdobywać punkty na wiele sposobów. W tym roku zdecydowanie poprawił rzut, stając się piekielnie groźnym z dystansu. W obronie jest solidną kotwicą drużyny. Nie jest lotnikiem i efektownie nie blokuje czy kończy akcji, ale swoją pracą na nogach potrafi wybronić zawodników obwodowych. Jego rozwój trwa, ciekawe co przyniesie kolejny rok.
.
Wojciech Błoch, skrzydłowy, 200 cm
Duży talent z rocznika 2008. Skrzydłowy potrafiący grać przodem do kosza, korzystający z niezłej techniki użytkowej i pracy na nogach. Dobry mechanicznie rzut. Do poprawy kwestie koordynacyjne i atletyczne.
Dawid Grzechowiak, obwodowy, 185 cm
Ciekawy gracz obwodowy o dobrym wyszkoleniu technicznym i bardzo dobrej mechanice rzutu. Nie jest zawodnikiem najszybszym, ale te mankamenty nadrabia sprytem i techniką użytkową. Sporo pracy czeka go w sferze fizyczno-atletycznej.
Reprezentacja Polski zagra w Walencji o awans na igrzyska – jedź z nami kibicować do Hiszpanii! >>
